پرچنان

       شب شده و یکی از بچه ها ترخیصی آمده باهات صحبت کنه.  زیر درخت توت نشستید  و صحبت می کنید.( یاد درخت سیب معرف  نوفلوشاتو پاریس می افتم هر وقت که می نشینم) گرم صحبتیم که یکی دیگه از بچه های ترخیصی با دوچرخه ای میاد جلو می ایسته.  این دوچرخه نوجوانی ات بود. که چند صباح پیش به یکی از بچه ها دادی و حالا دست این پسره.  شده وسیله حمل و نقلش.  دوستان دهه شصتی شاید یادشون  بیاد  مارک کبری را.  بری خودش زمانی سالاری بود. همین که می بین هنوز داره می چرخه  هنوز کارکرد داره و هنوز به جوانی انگیزه ای از زندگی، رکاب زدن و بشاشی میده خوشحال میشی.  پسر ترخیصی میگه: آقا  : پرچنان...

حرف خصوصی سازی مرکزمون جدی شده یاد مرکز قبلیم افتادم که پنج سال آنجا کار می کردم. روزهای اول که رفتم شبه خانواده دیدم بچه ها ته دیگ نمیخورند( گازماخ به ترکی) و من عاشق گازماخ رفتم به آشپز که پیرزنی مهربان بود گفتم به من فقط گازماخ بده و روش خورشت بریزید لطفا گفت ترکی؟ گفتم آره و مدتها کارم این بود که فقط گازماخ بخورم. حساب کنید یک کوه گازماخ تا کم کم بچه ها حساس شدند و رگ حسادتشون گل کرد و گفتند ما هم میخوایم آخر کارم در آنجا دیگه بین گازماخ خوردن هامون دعوا شده بود. می آمدند می گفتند تو همه گازماخ ها رو میخوری.و من دیگه یک کوه گازماخ بهم نمیرسید.ذائقه بچه پرچنان...

  بعد از مدتها کوه و قله رفتم.  با آلاله ای ها و دوستان چندین ساله. قله پرسون را از یال زمستانه صعود کردیم که نیم نگاهی به صعود زمستانه آن داشته باشیم.  مزه ای خاص داشت. احمد آقا پرتوان ،در قله ما را خربزه ای مهمان کرد. امیر برای صعود تابستان طالبی آورده بود. آقا فرهاد بود و شوخی های معمولمان و پارسا که کنکور داده است و رها بود  و داشت  برای گواهینامه اقدام میکرد.  گذر عمر را ببین:  یاد اولین برنامه خودم با پارسا افتادم.  در کویر بودیم و او کودکی  پنج یا شش ساله بود و اینک او جوان برومندی است.  امیدوارم در برنامه  و کوه های آینده پیش رویش موفق باشد و البته د پرچنان...

   این هفته زدم کوهستان  گفتم تا چشمه گلابدره برم. نم بارانی زد و هوا ملس شد  تا پناهگاه کوکلچال و سپس گردنه و در نهایت پیازچال و قله توچال.  مدتها بود اینگونه با خودم خلوت نکرده بودم.  در راه به این تجربه زندگی فکر می کردم که روز به روز داره به پرانتز پایانیش نزدیک تر میشه.   کوهستان حالم رو خوب میکنه  مثل مواد که حال معتاد رو خوب میکنه.   *** من گاهی شبها میروم خانه دوستان یا اقوامم میخوابم  این هفته رفتم خانه مادر بزرگم که تنهاست .  با هم شام خوردیم و سپس خوابیدم.  با اینکه به فراموشی مبتلا شده و بعضی چیزها یادش نمیاد  اما برق شادی از حضور یک نفر در کنارش پرچنان...